Ustawa o podpisie elektronicznym

Young Engineers fit for a Prince

00:00

03:42

1.0x

Dnia 27 lipca 2001 r. Sejm uchwalił ustawę o podpisie elektronicznym. Ustawa określa warunki i skutki prawne stosowania podpisu elektronicznego, a także zasady świadczenia usług związanych z podpisem elektronicznym (wydawania certyfikatów) oraz nadzoru nad podmiotami świadczącymi te usługi.

Zgodnie z ustawą podpisem elektronicznym są dane w postaci elektronicznej, które wraz z innymi danymi służą do identyfikacji osoby, która go składa. Konieczne są też urządzenia do składania i weryfikacji tego podpisu. Certyfikatem jest elektroniczne zaświadczenie, za pomocą którego dane do weryfikacji podpisu są przyporządkowane do właściciela. Przedsiębiorcy, którzy zechcą świadczyć usługi wydawania certyfikatów (po spełnieniu określonych w ustawie warunków), mogą wystąpić o udzielenie akredytacji lub wpis do rejestru tzw. podmiotów kwalifikowanych. Akredytacji udziela i dokonuje wpisu Minister Gospodarki, który prowadzi też rejestr kwalifikowanych podmiotów. Minister sprawuje także nadzór nad działalnością świadczących usługi certyfikacyjne.

Ustawa wprowadza sankcje karne za naruszenie jej przepisów, w tym m.in. za świadczenie usług certyfikacyjnych bez wymaganej akredytacji oraz posługiwanie się podpisem przyporządkowanym innej osobie. Według założeń ustawa (z pewnymi wyjątkami) weszłaby w życie po upływie sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia. W chwili obecnej ustawę ocenia Senat.